Ustawą z 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz.U. z 2021 r., poz. 724) wprowadzono w Polsce tzw. zasadę 10H. Reguła ta wyrażona w art. 4 przywołanej ustawy sprowadza się do tego, że lokowanie i budowanie elektrowni wiatrowych możliwe jest w odległości nie mniejszej niż dziesięciokrotność wysokości tej elektrowni, mierzonej od poziomu gruntu do najwyższego punktu turbiny (wraz z uniesionymi łopatami). W założeniu takie rozwiązanie miało zapobiegać konfliktom społecznym, a także przyczyniać się do ochrony życia i zdrowia ludności. W praktyce przyczyniło się również do zahamowania rozwoju energetyki wiatrowej w Polsce. Dlatego też niezbędnym stało się zweryfikowanie dotychczasowych zapisów ustawowych.→